Και μία άποψη...
Στο οδοιπορικό αυτό www.effiephotocollection.com αποτυπώνονται ευδιάκριτα οι λόγοι για τους οποίους η Ελλάδα αγαπήθηκε τόσο. Η γραφικότητα, το φώς, οι λιτές γραμμές, ο θόρυβος ενός καϊκιού, οι τσίροι στον Βασίλη, το θρόϊσμα του αέρα στο βουνό που έφερε το θυμάρι κοντύτερα, ένα κλαράκι αγιόκλημα που ευωδιάσε τον ουρανό, η συννεφιά και το θυμίαμα της Μεγάλης Παρασκευής, το πέταγμα του γλάρου που σήμανε καλοκαίρι, η μεσημεριανή μπουκαδούρα μαζί κι ο μαϊστρος, αυτή η απλοϊκότητα και η αυθόρμητη ζεστασιά των ανθρώπων, οι εκκλησιές και τα ξωκκλήσια «Κι η Παναγία χαίρεται, η Παναγία χαμογελά. Το Πέλαγο έτσι που κυλάει πόσο βαθιά της μοιάζει!»
(Ο.Ελύτης)
Αυτήν την Ελλάδα αποτύπωσε επί 30 χρόνια με το μάτι του ερασιτέχνη φωτογράφου, ταυτόχρονα με την ευαισθησία ενός πολύ πλούσιου σε αισθήματα ανθρώπου, στον οποίον πάντοτε υπήρχε περίσσεια για να την μοιράσει απλόχερα και με γενναιοδωρία. Αυτή ήταν η Έφη Κανελλοπούλου, πάντοτε αθόρυβη ως εκλεκτή, που το πέρασμά της άφησε ανεξίτηλο στίγμα. Η αδελφή μου και εγώ την ευγνωμονούμε βαθειά, για αυτόν τον πλούτο που μας κληροδότησε.
(Ο.Ελύτης)
Αυτήν την Ελλάδα αποτύπωσε επί 30 χρόνια με το μάτι του ερασιτέχνη φωτογράφου, ταυτόχρονα με την ευαισθησία ενός πολύ πλούσιου σε αισθήματα ανθρώπου, στον οποίον πάντοτε υπήρχε περίσσεια για να την μοιράσει απλόχερα και με γενναιοδωρία. Αυτή ήταν η Έφη Κανελλοπούλου, πάντοτε αθόρυβη ως εκλεκτή, που το πέρασμά της άφησε ανεξίτηλο στίγμα. Η αδελφή μου και εγώ την ευγνωμονούμε βαθειά, για αυτόν τον πλούτο που μας κληροδότησε.